Асоси сафолӣ

Аввалан, он муқовимати аълои фарсудашавӣ дорад ва метавонад ҳангоми истифодаи дарозмуддат кори хубро нигоҳ дорад. Он ба фарсудашавӣ ва деформатсия майл надорад, мӯҳлати хизмати маҳсулотро хеле дароз мекунад.
Муқовимати аълои зангзании он ба он имкон медиҳад, ки дар муҳитҳои гуногуни сахт бидуни эрозия аз моддаҳои кимиёвӣ устувор кор кунад ва эътимоднокии маҳсулотро таъмин кунад.
Устувории гармии ядрои сафолӣ аъло аст. Новобаста аз он ки дар муҳити ҳарорати баланд ё ҳарорати паст, он метавонад устувории ҳаҷм ва мутобиқати иҷроишро нигоҳ дорад ва таъсири корӣ аз тағирёбии ҳарорат таъсир намерасонад.
Ғайр аз он, он дорои иҷрои дақиқи филтр мебошад, метавонад наҷосатро самаранок филтр кунад, интиқоли маводи холисро таъмин кунад ва ниёзҳои дақиқи баландро қонеъ кунад.
Гузашта аз ин, сатҳи ядрои сафолӣ ҳамвор аст, ба афзоиши бактерияҳо ва ҷамъшавии лой майл надорад ва тоза кардан ва нигоҳдорӣ осон аст ва вақт ва кӯшиши шуморо сарфа мекунад.
Хулоса, ядрои сафолӣ бо хусусиятҳои муқовимат ба фарсудашавӣ, муқовимат ба зангзанӣ, устувории ҳароратӣ, филтркунии дақиқ ва тозакунии осон ба шумо таҷрибаи самаранок ва босифати истифода меорад.